Fyrir ári síðan, komin rétt um 3 mánuði á leið, setti ég mér takmark að hlaupa 10 km að ári liðnu!

Takmarkinu var náð í gær! Hér kem ég svífandi létt á mér í mark eftir 58 mín.;)

En það hefði ég aldrei getað án systra minna tveggja sem hvöttu mig áfram en hér erum við með þjálfaranum okkar sem kenndi okkur að gera alltaf okkar besta og að það væri ekkert "elsku mamma"

Harpa var ansi lúmsk og talaði um einhver íþróttameiðsl í vikunni en skaut síðan systrum sínum ref fyrir rass og kom rúmum þremur mínútum á undan okkur í mark, Svava var 15 sek. á undan mér og ég rak síðan lestina með dáldið þungum skrefum þarna í lokin eins og AFO orðaði það en hann var svo elskulegur að smella af mér mynd þarna í lokin;)

Ég verð þó að viðurkenna að þegar hlaupið var hálfan flaug í gegnum hugann á mér hvað ég hefði eiginlega verið að pæla þegar ég tók ákvörðun um að fara í þetta, lítið sem ekkert æfð og með ekkert úthald, en þarna sýndi það sig og sannaði að keppnisskapið og hugarfarið kemur manni ansi langt! Takk allir fyrir stuðninginn sem komu að horfa á:)

Menningardagurinn var síðan mjög skemmtilegur og við röltum um bæinn og hittum mann og annan, brögðuðum á blóðbergsdrykk Haffa, hlustum á Siggu syngja og enduðum síðan daginn á því að sjá Megas á Miklatúni....