mánudagur, nóvember 20, 2006

Skáldalaun

Ég kaus að fara aðra leið.

En talaðu samt ekki
um gamlan, bitran mann
fyrirlitinn, misskilinn, gleymdan.

Ég var á hæstu launum
sem þessi heimur getur greitt:
Gleðinni yfir að skapa.

Gleðinni yfir að hafa storminn í fangið
og sjá mótvindinn dreifa fræjum mínum
um jörðina.

Gleðinni yfir að elska.

Gunnar Dal. Maður og jörð,1998.


Skemmtilegt ljóð vikunnar frá Ljósálfi!

Engin ummæli: